Autor | To podobno poezja... | ||
~Tina Użytkownik |
| ||
Hej! Tak sobie chyba spróbuję popisać wiersze. Na bank pójdzie do bani, więc proszę o wyrozumiałość. ........ Pewnie byście jeszcze chcieli jakiś wiersz na początek... Będę musiała wymyślić coś na poczekaniu. Na przykład... Może o miłości? Nie wiadomo dlaczego, Nie wiadomo jak, Każdy kiedyś trafi, Na miłości ślad. To jest taka magią, która wiele może, Co zawsze i wszędzie we wszystkim pomoże, Bez względu na błędy, bez względu na czas, Siła tych czarów zawsze będzie w nas. Gdy wszystko zawiedzie, kłopotów wiecznie sto, Na całym świecie bezgraniczne zło, Gdy nie ma energii by walczyć w ciemności, To zawsze będzie źródłem radości. Nieważne, czy jest się królem nad królami, Czy się zajmuje prostymi zadaniami, Póki się trzyma w sercu tę siłę, W szczęściu, radości i magii się żyje! I nie wiadomo dlaczego, Nie wiadomo jak, Każdy kiedyś trafi, Na miłości ślad... Cóż... To tak na szybko, ale jest pierwszą w nocy, więc chyba najwyższą pora iść spać. PS: Jak chcecie, to napiszcie w komentarzach o czym mam napisać wiersz... Choć w moim przypadku to raczej rynowanka... | |||
Autor | RE: To podobno poezja... | ||
użytkownik usunięty |
| ||
Jak na pierwszą w nocy, to mi się bardzo spodobał . Co prawda nie znam się na wierszach, ale ta "rymowanka" - jak to ją nazwałaś - mogłaby się nadawać jako refren jakiejś piosenki . Bardzo lubię, kiedy ktoś potrafi rymować z sensem. U Ciebie właśnie! Te słowa są prawdziwe i przyjemnie się czyta wiersz. Podoba mi się! Sorki za taką dziwną opinię, ale jak sama napisałaś, ciężko o logikę po pierwszej w nocy xD. Edytowane przez Victoria dnia 26-08-2015 10:52 | |||
Autor | RE: To podobno poezja... | ||
~Tina Użytkownik |
| ||
Dzięki za opinię Aires. A teraz może napiszę coś, czego tytuł jest w twoim komentarzu: Aires napisał/a: Te słowa są prawdziwe Wiersz pod tytułem: Te słowa są prawdziwe... Gdy w nic nie można wierzyć, w to uwierzcie, Bo to smutne słowa, lecz prawdziwe, Podobno zło nie opanowało nas jeszcze, Lecz ja sama nie wiem co jest uczciwe. Teraz zanika już dobro i szczerość, A ludzie gubią się w swoich kłamstwach, Każdy z nas może mieć dzisiaj pewność, Że to co słyszał... to nie jest prawda. A były czasy, gdy ludzie szczerze, Mogli na wzajem na sobie polegać, Tak było kiedyś, lecz ja nie wierzę, By to się mogło odnowić teraz. Nie wierzę, że ludzie mogą odzyskać, To co już sami sobie zabrali, Że wróci na Ziemię serdeczność, przyjaźń, Że prawda, wyrwie się z kłamstwa otchłani. Nie mam już siły, szukać światła w ciemności, Gdy wszystko wokół jest tak złe i chciwe, To co dziś mówię, nie jest radosne, Ale uwierzcie mi, że prawdziwe. | |||
Autor | RE: To podobno poezja... | ||
użytkownik usunięty |
| ||
No szczery to on jest na pewno! Cały wiersz, jest według mnie okej, prócz tej pierwszej zwrotki. Trochę taka poplątana. Najpoerw piszesz o wierze, a potem nagle przechodzisz do zła i kłamstw. Chyba ciut za szybko. Chociaż, tak jak wcześniej pisałam, nie znam się dobrze na tym. To tylko taka prywatna opinia . Reszta wiersza mnie urzekła, serio mi się podobają ! | |||
Autor | RE: To podobno poezja... | ||
~Veronica Użytkownik |
| ||
No więc, Tino. Bardzo fajnie ujęłaś ten wiersz. Ale muszę się do czegoś przyczepić. Wiersz powinien być dla ciebie przyjemnością, a nie pracą. Pisanie wierszy to wielka frajda. Oczywiście napisałaś fajny wiersz, ale to powinna być dla ciebie coś wspaniałego. A jak już masz je pisać, to w dzień, a nie na szybko XD. Mam nadzieję, że cię nie uraziłam. "Be What you want to be not what others want to see" - Park Jimin (c) Rebecca (awatar) Edytowane przez Smoczy_Plomien dnia 12-09-2015 20:57 | |||
Autor | RE: To podobno poezja... | ||
~Tina Użytkownik |
| ||
Tak mnie dziś po długim czasie naszła wena... Co wy na to? Gdzieś zgubiłam świat swych marzeń Gdzieś zgubiłam - nie wiem gdzie Może jeszcze się okaże Gdzie zniknęło życie me. Błądzę pośród wielu ścieżek, Szukam drogi, którą zmierzać mam, By usłyszeć, że trafiłam, Do swojego świata bram. By zrozumieć, po co szukam, Czemu masek mam już dość? Czemu pośród tylu ludzi, Ja się czuję, tak jak ktoś, Kto nie w swoim ciele trwa... Że ten ktoś, to... Już nie ja. By nie pytać o sens więcej, Tylko żyć... Tak jak żyć chcę. Znaleźć swój świat, Znaleźć miejsce, W którym szczęście nie jest snem. Ale nie wiem, jak stąd uciec Jak opuścić przedstawienie, W którym życie jest teatrem A ja... tylko gram na scenie. Zaufanie Świat gna w technikę, dąży w nieznane, Wszystko wciąż szybciej się toczy, Łatwo zapomnieć czym jest zaufanie I jak patrzeć innym w oczy... Życie w oszustwach swoich się kręci, Mimo porażek, wciąż na coś czekamy A o tym, co przeszłość uwięziła w pamięci Z każdym dniem... zapominamy. Nie uczą nas błędy i na przód kroczymy Chcąc wierzyć w dobro i w ludzi, Świat znów nas rani, znów coś tracimy, Lecz nadzieja światłem swym łudzi... Tak z każdym błędem, ciągle na nowo Zostawiamy część siebie za nami Ufając sercu, ufając słowom Które są tylko słowami... Wszystko się zmienia, a my w naiwności, Kroczymy przez świat bez zmiany, Nic nas nie uczy utrata miłości I znów wbrew logice - kochamy. Ciężko przychodzi porzucić nam wiarę I pojąć naukę świata, Że zaufanie ogromnym jest darem I trzeba je budować przez lata. Swiat nie jest złym miejscem, lecz zło trwa w ukryciu, A każdy ma wybór jaką pójdzie drogą, I wiele może wydarzyć się w życiu: Niektórzy zdradzą, a inni pomogą. Swych błędów, decyzji nie można już cofać Więc czasu potrzeba naprawdę wiele By móc tak zwyczajnie komuś zaufać I nazwać go - przyjacielem. Edytowane przez Tina dnia 02-02-2016 13:15 | |||
Skocz do Forum: |
Witajcie na nowej wersji ShoutBox. Wszelkie problemy prosimy zgłaszać do administracji lub bezpośrednio do twórcy - Anagana.
Tylko zalogowani użytkownicy mogą pisać wiadomości.
.