seraphina - 8
Cattie - 1
Speksi - 1

Kiedyś nawet po kryjomu dodałam głos do puli losów

Pokaż mi gwiazdy!

Lunaris napisał/a:
Ekspresowe tempo xD. Fajnie się grało i rozmyślało nad wskazówkami, zwłaszcza, jak już umarłam - jak ktoś nie gra, to nagle widzi więcej (zwłaszcza, jak rozkminia się we dwójkę - cześć, Nama).
Nigdy nie umarłam tak szybko, czuję się doceniona xD.
I po raz pierwszy dobrze myślałam - Skeni, seraphina... nawet Bananowa, którą podejrzewałam od momentu wysłania ról, okazała się mordercą. Mogę umrzeć szczęśliwa! Znaczy... już umarłam... W takim razie mogę popijać martini (wstrząśnięte, nie zmieszane!) na chmurce szczęśliwa!

Bananowa napisał/a:


podejrzewałaś mnie? XD
czemu
w sensie na Katniss?

Kiedy wszyscy wyjechaliśmy na metaloych dyskach na arenę siedemdziesiątych czwartych Głodowych igrzysk okazało się, ze stojeę naprzeciwko Glimer. Zawsze tak było. Jedynka na przeciw jedynki, dwójka na przeciw dwójki i tak dalej, aż do dwunastki. Katnis, stojąca obok mnie, z lewej srony, tak, aby zamknąć koło wydawała się być spięta, ale stojący na przeciwko niej Peta albo był całkowicie wyluzowany, albo pogodził się już z rychłą śmiercią, albo miał na twarzy maskę, i zgrywał chojraka. Mnie martwił fakt, ze prędzej, czy później ktoś będzie musiał zabić Glimer, i miałem wielką nadzieję, ze nie będę musiał to być ja. Bujam się w niej od podstawówki!
Po dziesięciu sekundach wreszcie zabrzmiał gong. Rozgorzała wrzawa. Ludzie zaczęli biegać po całej łączce. Zaczęła się rzeź. Ja wolałem usuąć się w cień, i wrócić, jak wszystko przycichnie, ale chłopak z dwójki się na mnie rzucił! Bodajże miał na mię Cato. Zaczął mnie dusi, ale udało mi się go dość szybko spacyfikować. Nawet nie przyśrubowałem go zabić, nie musiałem. Ktoś rzucił w niego jakimś niezidentyfikowanym obiektem i stracił przytomność. Zapewne celował we mnie. Nie miałem czasu do namysłu. Uciekłem szybko w ścianę drzew, ale wcześniej zauważyłem leżący na ściółce łuk i kołczan lezący około dziesięciu stóp ode mnie. Nie była to moja ulubiona broń, ale wziąłem co mialem pod ręką Schowałem się międy drzewa i tak czekałem aż do zmierzchu. Nikt mnie nie niepokoił, za to ja miałem świetny punkt obserwacyjny.
***

O zachodzie słońca podeszła do mnie Speksi. Była bez broni, przypuszczam, że albo zostawiła ją w miejscu obozowania, albo nic nie zdobyła. Widziałem, ze nie chce mnie zabić, a ja nie chciałem zabijać jej. Po rzezi liczyło się nawiązanie sojuszy.
- Widzę, że ścigająca mnie już wypatrzyła. Bystre oko! - Pochwaliłem ją. Wiedziałem ze jest ścigającą, ponieważ cały czas od momentu skrycia się, miałam baczenie na tę grupę.
- Nie pozwalaj sobie na za wiele Marvelu! - odgryzła się, p czy odsłoniła schowane do tej pory za pasem norze do rzucania. Jednak była uzbrojona. - Wychodzę do Ciebie z propozycją. - Dodała.
- Zamieniam się w słuch! - odrzekłem, po czym wyszczerzyłem do nie zęby w uśmiechu.
- Bezczelny jak zwykle. - powiedziała - Cato pyta czy nie chcesz do nas dołączyć.- oświadczyła.
- Bardzo by chciał, ale dużo ryzykuję. Poza tym szkoda mi zachodu z tobą. Powinnaś mnie pomagać, a ty co?! Odwracasz się ode mnie kiedy tylko weszliśmy na arenę. Zawsze byłaś wredna, i za to cię lubiłem... - miałem powiedzieć kochałem, ale w ostatniej chwili powstrzymałem język. - Byłaś inna, niż pozostałe dziewczyny, i to czyniło cię naprawdę wyjątkową! Ale to, co dzisiaj zrobiłaś... to było poniżej pasa! - Powiedziałem jej wreszcie to, co mnie dusiło od samego rana. - a teraz wybacz, ale...- odszedłem nie kończąc. Wziąłem łuk i strzały i zanurzając się w gęstwinie lasu oddałem się magii igrzysk.
Jakąś godzinę po tej rozmowie, byłem w głębi lasu zamierzałem poćwiczyć strzelanie z łuku. Oczywiście Speksi szła za mną w milczeniu, ale podążała za mną krok w krok. W końcu się zatrzymałem, i postanowiłem poćwiczyć trochę strzelanie z nowej broni. Wypuściłem jedną strzałę, potem drugą. Obie trafiły dokładnie tam gdzie chciałem. Potem nałożyłem trzecią na cięciwę, i już miałem strzelić, kiedy usłyszałem krótki szelest i pomyślałem, że mi się zdawało, i kiedy wypuściłem strzałę, zza tego drzewa wychyliła się Crazy Pricess. Strzała trafiła ją prosto w serce. Dziewczyna zmarła na miejscu. Jakieś trzy sekundy później usłyszeliśmy armatni wystrzał obwieszczający jej śmierć. To było dziwne, ale jej śmierć mnie przeraziła. Wydawało mi się, ze dla szkolonego człowieka po to aby zabijać, takie rzeczy powinny nie wzruszać, ale nie, podbiegłem do niej i zacząłem płakać. Speksi stała obok z otwartymi ustami, nic nie mówiła. Po prostu stała. Blada jak trup patrzyła się na ciało Uczestniczki. Potem wziąłem jakiś liść i wykroiłem na nim słowa: JaKiedy wszyscy wyjechaliśmy na metaloych dyskach na arenę siedemdziesiątych czwartych Głodowych igrzysk okazało się, ze stojeę naprzeciwko Glimer. Zawsze tak było. Jedynka na przeciw jedynki, dwójka na przeciw dwójki i tak dalej, aż do dwunastki. Katnis, stojąca obok mnie, z lewej srony, tak, aby zamknąć koło wydawała się być spięta, ale stojący na przeciwko niej Peta albo był całkowicie wyluzowany, albo pogodził się już z rychłą śmiercią, albo miał na twarzy maskę, i zgrywał chojraka. Mnie martwił fakt, ze prędzej, czy później ktoś będzie musiał zabić Glimer, i miałem wielką nadzieję, ze nie będę musiał to być ja. Bujam się w niej od podstawówki!
Po dziesięciu sekundach wreszcie zabrzmiał gong. Rozgorzała wrzawa. Ludzie zaczęli biegać po całej łączce. Zaczęła się rzeź. Ja wolałem usuąć się w cień, i wrócić, jak wszystko przycichnie, ale chłopak z dwójki się na mnie rzucił! Bodajże miał na mię Cato. Zaczął mnie dusi, ale udało mi się go dość szybko spacyfikować. Nawet nie przyśrubowałem go zabić, nie musiałem. Ktoś rzucił w niego jakimś niezidentyfikowanym obiektem i stracił przytomność. Zapewne celował we mnie. Nie miałem czasu do namysłu. Uciekłem szybko w ścianę drzew, ale wcześniej zauważyłem leżący na ściółce łuk i kołczan lezący około dziesięciu stóp ode mnie. Nie była to moja ulubiona broń, ale wziąłem co mialem pod ręką Schowałem się międy drzewa i tak czekałem aż do zmierzchu. Nikt mnie nie niepokoił, za to ja miałem świetny punkt obserwacyjny.
***

O zachodzie słońca podeszła do mnie Speksi. Była bez broni, przypuszczam, że albo zostawiła ją w miejscu obozowania, albo nic nie zdobyła. Widziałem, ze nie chce mnie zabić, a ja nie chciałem zabijać jej. Po rzezi liczyło się nawiązanie sojuszy.
- Widzę, że ścigająca mnie już wypatrzyła. Bystre oko! - Pochwaliłem ją. Wiedziałem ze jest ścigającą, ponieważ cały czas od momentu skrycia się, miałam baczenie na tę grupę.
- Nie pozwalaj sobie na za wiele Marvelu! - odgryzła się, p czy odsłoniła schowane do tej pory za pasem norze do rzucania. Jednak była uzbrojona. - Wychodzę do Ciebie z propozycją. - Dodała.
- Zamieniam się w słuch! - odrzekłem, po czym wyszczerzyłem do nie zęby w uśmiechu.
- Bezczelny jak zwykle. - powiedziała - Cato pyta czy nie chcesz do nas dołączyć.- oświadczyła.
- Bardzo by chciał, ale dużo ryzykuję. Poza tym szkoda mi zachodu z tobą. Powinnaś mnie pomagać, a ty co?! Odwracasz się ode mnie kiedy tylko weszliśmy na arenę. Zawsze byłaś wredna, i za to cię lubiłem... - miałem powiedzieć kochałem, ale w ostatniej chwili powstrzymałem język. - Byłaś inna, niż pozostałe dziewczyny, i to czyniło cię naprawdę wyjątkową! Ale to, co dzisiaj zrobiłaś... to było poniżej pasa! - Powiedziałem jej wreszcie to, co mnie dusiło od samego rana. - a teraz wybacz, ale...- odszedłem nie kończąc. Wziąłem łuk i strzały i zanurzając się w gęstwinie lasu oddałem się magii igrzysk.
Jakąś godzinę po tej rozmowie, byłem w głębi lasu zamierzałem poćwiczyć strzelanie z łuku. Oczywiście Speksi szła za mną w milczeniu, ale podążała za mną krok w krok. W końcu się zatrzymałem, i postanowiłem poćwiczyć trochę strzelanie z nowej broni. Wypuściłem jedną strzałę, potem drugą. Obie trafiły dokładnie tam gdzie chciałem. Potem nałożyłem trzecią na cięciwę, i już miałem strzelić, kiedy usłyszałem krótki szelest i pomyślałem, że mi się zdawało, i kiedy wypuściłem strzałę, zza tego drzewa wychyliła się Crazy Pricess. Strzała trafiła ją prosto w serce. Dziewczyna zmarła na miejscu. Jakieś trzy sekundy później usłyszeliśmy armatni wystrzał obwieszczający jej śmierć. To było dziwne, ale jej śmierć mnie przeraziła. Wydawało mi się, ze dla szkolonego człowieka po to aby zabijać, takie rzeczy powinny nie wzruszać, ale nie, podbiegłem do niej i zacząłem płakać. Speksi stała obok z otwartymi ustami, nic nie mówiła. Po prostu stała. Blada jak trup patrzyła się na ciało Uczestniczki. Potem wziąłem jakiś liść i wykroiłem na nim słowa: Ja tego nie chciałem to samo jakoś tak wyszło. Nie miej mi tego za złe. 3. 7. 8. 2. 1.
- Nie wierzę - odezwała się w końcu Speksi.
- to uwierz - odparłem po czym odszedłem nie myśląc już kompletnie o niczym. Ciało z listem na liściu znalazła Stellka. Obok jej ciała leżała należąca do niej apteczka. Stellka użyła jej i ożywiła Crazy Princess z powrotem do życia. Tym samym, leków w apteczce zostało już tylko na 1 osobę. tego nie chciałem to samo jakoś tak wyszło. Nie miej mi tego za złe. 3. 7. 8. 2. 1.
- Nie wierzę - odezwała się w końcu Speksi.
- to uwierz - odparłem po czym odszedłem nie myśląc już kompletnie o niczym. Ciało z listem na liściu znalazła Stellka. Obok jej ciała leżała należąca do niej apteczka. Stellka użyła jej i ożywiła Crazy Princess z powrotem do życia. Tym samym, leków w apteczce zostało już tylko na 1 osobę.