Śmieszne było dla mnie jeszcze to, że Kama po "spotkaniu" z kulą czołgu wyglądała zaskakująco dobrze (jak na osobę, w którą przed chwilą strzelił czołg)

rossattiee napisał/a:
Na początek:

Chatti, z tego co się zorientowałam i wyczytałam w opiniach itd, to pocisk albo ją przebił na wylot i wybuchł w jakimś gruzie, po prostu nie w niej lub koło niej przeleciał i dostała jedynie odłamkami, a fala uderzeniowa ją odrzuciła. Bardziej się skłaniam do drugiej wersji.

Mi się film podobał całościowo, dość fajnie wykreowali postać Stefana i Biedronki, choć spotkałam się z opiniami, że jego postać była beznadziejna, szara, nijaka. Ja uważam, że to nie prawda, a Stefan był świetny, dobrze odegrał swoje emocje mimo wszystko, bo trudno mi oceniać jak powinnien się zachować ktoś w jego sytuacji, gdyż w takiej nikt z nas nie był, gdzie za oknami rozstrzeliwują ludzi a my musimy walczyć o przetrwanie. Sceny między nim a Alicją zaliczam do tych lepszych.

Scena w kanale, gdzie Biedronka dostaje halucynacji od gazów (można sobie dokładniej o tym poczytać) jest moją ulubioną, majstersztyk. Spotkałam się ze złymi opiniami na temat sceny seksu (no tak, bo ludzie w powstaniu to nie mieli własnego życia) oraz ze sceną pocałunku i fruwającymi kulami. Ja akurat nie mam do nich, ani do slow motion większych zastrzeżeń, były to takie smaczki, dość typowe dla Amerykańskiego kina. Film przeznaczony też jest dla młodszej widowni, także te "sztuczne" efekty też częściowo z myślą o właśnie młodzieży.

Podobały mi się wszelkie dodatki muzyczne, piosenki w różnych scenach, to wszystko dodawało takiego smaczku. Film na naprawdę wysokim poziomie, świetna realizacja, kostiumy, efekty specjalne (poziom naprawdę b. wysoki!), wszelkie scenografie, światła, montaż i wiele, wiele więcej. Oczywiście, nie mogę pominąć fabuły, która opowiada nie tylko o powstańcach jako o 'robotach', a o żywych ludziach z krwi i kości, którzy też mieli marzenia, uczucia. Niektóre momenty dają naprawdę dużo do zrozumienia. Najgorsza była ta scena, gdy ten sowiecki żołnież znalazł Alicję w szpitalu, można się było domyślić co było dalej. Szkoda też, że mimo wszystko Alicja i Stefan nie zostali ze sobą razem, jakieś pozytywniejsze zakończenie (film przecież fabularny) i troszkę słabo ukazali ich relacje, bo o ile u niej wyraźnie było widać, że jest zakochana, to u niego już różnie (np kiedy ją opuścił bez żadnego słowa).

Ja oceniam film bardzo pozytywnie, nie mam jakiś większych zastrzeżeń, oczywiście niektóre sceny lepsze, inne gorsze, ale to rzecz gustu. W mojej opinii, to chyba najlepszy Polski film, jaki powstał. Możemy być tylko dumni, że polska kinematografia zaczyna wchodzić na nowy poziom i łamie swoje wczęsniej utarte schematy. Oby więcej tak dobrych filmów.

Ps. Największą wadą filmu jest chyba to, że wzbudza tyle skranych opinii i ludzie podchodza do niego troszkę po macoszemu, nie wlewając w niego swoich emocji i nie potrafią się utożsamiać z młodymi polakami tamtego okresu.

anulka_bloom napisał/a:
Nie będę się rozwodzić tutaj nad całą szatą tego filmu, bo zrobiłyście to dość dogłębnie, ale jeśli komuś przeszkadza intymność w filmach wojennych i wbija sobie jakiś dziwny pogląd na ludzi z tamtych czasów, co by oni nie mieli ochoty na drobne smaczki życia, to niech się stukną. Przecież Ci młodzi ludzie byli tacy sami jak my "i kochali życie tak samo, mieli plany, marzenia i sny, a dziewczęta chciały wyjść za mąż", więc mnie przynajmniej nie dziwi, że reżyser filmu pokazał co nieco, zresztą tak samo sceny intymne miały miejsce w "Kamieniach na Szaniec", czy też serialu "Czas honoru".

Trzeba też zauważyć, że podczas kręcenia filmu w tle brali udział ochotnicy - harcerze i młodzież, która się zgłosiła.

Trzeba również pamiętać, że film skierowany jest dla młodzieży, a nie dla dzieci.

Catty napisał/a:
Łezkę puściłam tylko na początku filmu - wtedy, kiedy Jaś prosił Stefana, by nie odchodził i gdy... żołnierze rozstrzelali Hannę (mamę Stefana) i jej młodszego syna...

Film świetnie obrazuje Warszawę w 1944 roku, osobiście czułam się tak, jakbym żyła właśnie w tych czasach.